Zijn Franse Landschappen

De brieven, die Karel schreef in zijn periodes in Frankrijk aan zijn vrienden en familie geven een goed beeld van zijn ervaringen aldaar.

Het ging hem niet om liefelijke taferelen, maar vooral om de natuurlijke omgevingen zo direct vanuit zijn beleven en gevoel, gestalte te geven.  En dat dit, in een gebied van Les Hautes Alpes en het overganggebied naar de Provence, niet de meest eenvoudige plek was, laat zich raden.

Uit zijn brieven

“Ik heb veel moeite gehad vooral ‘het kijken’ te organiseren. Ik was weer zo overstelpt door de complex- en veelheid in dit landschap, dat een coördinatie nog ver te zoeken was. Echter, ik krijg nu meer inzicht en begrip voor de opbouw.”

“Ik moet nog meer de details loslaten en teruggaan naar het Grote! Vereenvoudigen is een ‘must’. Naast het schilderen zit ik veel alleen maar te kijken, te doorgronden.”

“Na de eerste dagen krijg ik de indruk er thans meer grip op te hebben en heb ik het vermoeden beter te onderscheiden welke richting(en) ik uit moet.”

“Vooralsnog blijkt steeds weer opnieuw dat een keuze maken en er je aan houden het belangrijkst is. Na de eerste aanzet en als voorlopig resultaat wat te brave opsommingen zoals huisjes boompjes, ben ik nu volop bezig te vereenvoudigen en het ‘groteske’ te organiseren en in de hand te krijgen.”

“Ik ben nu voornamelijk aan het aquarelleren en zie een hoop mogelijkheden. Soms denk ik wel eens dat ik licht schizofreen ben, zoveel kanten ik uit kan gaan. Heel analyserend of schilderend vanuit de kunst van het ‘weglaten’ of heel geëmotioneerd, dan weer heel overzichtelijk – ik wist niet dat ik het in me had-.”

“De plotselinge confrontatie met dit ongelooflijk complexe overweldigende landschap maakt het begrijpelijk, denk ik, dat ik lichtelijk het gevoel had in het ‘diepe’ te springen.”

“Trouwens, wat ook best moeilijk is, vooral als je al enige keren in hetzelfde gebied geweest bent, is je los te maken van je vorige ervaringen, het vorige werk, dat als voorbeelden in je denken blijft plakken. Essentieel is dan ook je te proberen vrij in de zin van ’leeg’ te maken.”

“Terwijl ik dit schrijf realiseer ik mij ineens dat vooral de eerste tijd een hele goeie gelegenheid was om dat te bewerkstelligen.”

“Immers zo’n overdosis aan nieuwe indrukken kan je niet anders dan in eerste instantie heel klein maken.”

“Je moet op je knieën, of je wil of niet! Om dan na een loutering je eigen ik voorzichtig weer in te schakelen. Je helemaal leeg maken, je nederig opstellen en open te maken. Ja, ik denk dat het zo in elkaar zit.”

Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.